Rick Kempen
Al meer dan een kwarteeuw staat mijn leven in het teken van bier. Ruim elf jaar werkte ik in de Amsterdamse HORECA – in 1998 won ik de Nationale Biertapkampioenschappen. Daarna trad ik bij Bier&cO in dienst, een van Europa’s leidende bierbedrijven: de missie is ‘speciale bieren van over de hele wereld bereikbaar te maken voor een zo groot mogelijk publiek’.
Samen met een handvol anderen pionierde ik in Europa om de aandacht op Amerikaans Craft Beer te vestigen. Die aandacht transformeerde de Europese biercultuur en leidde uiteindelijk tot de Europese ‘bierrevolutie’ waar we, vandaag de dag, volop de vruchten van plukken.
Om kort te gaan, ik zie mijzelf als een professionele bierkenner die het genoegen heeft gehad van zijn werk zijn hobby te maken. Proost!
Bierkeuze Rick Kempen
Brouwerij De Molen – Bommen & Granaten
In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister
Onze Johann Wolfgang von Goethe zag het destijds al, en verwoordde het ragfijn: ‘in de beperking toont men pas, dat men meester is’.
Hoe gemakkelijk is het om, in een bierstijl waarin voluptueusheid, rijkheid en een Rubensiaans karakter vanzelfsprekendheden zijn, ‘uit de bocht te vliegen’ of – erger – de gemakkelijkste weg te kiezen en eenvoudigweg een monstrueus bier te bottelen? Nee, dan Menno Olivier, en zijn brouwende opvolgers bij ’s lands meest karaktervolle brouwerij van de “Holländische Neue Bierwelle”. De naam is bijkans dreigend, en met een alcoholpercentage van 11,9% per volume is het een dijk van een bier. Een knoert. Een kanjer. Maar: wat het voor mij één van de mooiste Nederlandse bieren ooit maakt, is de fijnzinnige balans die boven alles dit bier kenmerkt.
‘Deceptively drinkable’ (“verraderlijk doordrinkbaar”), dat is Bommen & Granaten. De essentie van bitterzoet, het samengaan van twee basissmaken en een diepgevoelde emotie, overigens, vormt de ruggengraat van dit bier. Veel rijp én gedroogd rood fruit in het aroma, de smaak en nasmaak – krentjes, rozijntjes, dadels, vijgen – hier en daar een kers, en dit alles rust op een oersterk moutfundament, dat het meest ondergewaardeerde basisingrediënt van bier gelegd heeft. En het stomme is: het is zo’n bier dat, ondanks het Popeye-achtige karakter, niet schreeuwerig is en daardoor zo gemakkelijk van de radar verdwijnt. Ik vind dat zonde.
Ik weet precies het moment waaraan ik terugdacht, toen ik mijn 2021 nominatie werd gevraagd te doen. Tijdens de ‘lockdown’ presenteerde ik, met mede-biersommelier Roger Franssen en het brouwteam van Brouwerij De Molen, een livestream proeverij van het De Molen portfolio. Vanzelfsprekend sloten we af met de Éminance Riche van het gamma – juist, Bommen & Granaten. Een geluksgevoel overviel me, toen ik een eerste snuifje nam – een geluksgevoel dat zich als een aardverschuiving door mijn lijf voortzette na het eerste slokje. Wie mij kent weet dat ik een groot lijf heb, dus visualiseer die aardschok die mijn 120 kilo puur bierplezier in een golfslagbad veranderde vooral niet – ach, waarom ook niet. Ik genoot tot in het diepst van mijn vezels.
In de zelf opgelegde beperking van de brouwer, die een uitzinnig zwaar en complex bier concipieert en daar vervolgens zo’n fenomenale balans in weet te vinden, daar toont men dat men meester is. Geen overbodig bittertje, geen overbodig zoetje, niets in dit bier is overbodig. Het is ‘af’. Aan alle brouwers zou ik willen aanraden dit bier met een zekere regelmaat te degusteren als hét ‘benchmark’ bier, om je zelf af en toe te helpen herinneren dat in de eenvoud de grootste schoonheid besloten ligt, en dat je niet per se gebakken vleermuisvleugels en bergen lactose nodig hebt om indruk te maken. Nou ja, indruk maak je ermee, maar het levert geen blijvende herinnering en bewondering op, iets wat De Molen Bommen & Granaten dan weer wel doet.
Blijf gezond, blijf genieten!
.
